Het plenst naar beneden....

We zijn vanuit Boston vertrokken richting Plymouth om een replica van de Mayflower te bekijken. De pelgrims zijn met deze boot na 66 dagen varen aan land gekomen. Eerst op Cape Cod om vervolgens aan te meren op de huidige lokatie van de replica, Plymouth, MA USA. Vervolgens naar de oudst werkende molen van de USA (dat moeten we maar geloven), Jenney's Mill en dan op weg naar Newport in de staat Rhode Island. In Newport hebben we een schattig hotelletje, de Yankee Peddler Inn. We slapen in het koetshuis. Wandeling naar de haven, pleintjes, winkeltjes, gegeten en gedroken en terug naar het hotel. Ik ben er weer helemaal klaar mee.

Volgende dag (1 juni) op tijd opgestaan want we hadden met Carmen afgesproken te gaan skypen. Ze is 20 jaar geworden, gefeliciteerd meid. Geen internet op de kamer, dan maar in de ontbijtzaal. 07:00 uur skypen met Carmen en ook nog even met Marianne.
Om acht uur vertrokken. Lange reis voor de boeg (ca. 8 uur) naar Niagara Falls. We hebben een hotel geboekt in Niagara Falls Canada aan de overkant van de rivier. 's Avonds nog even naar de waterval gelopen. Het zijn twee watervallen, de Bridal Veil Falls aan de Amerikaanse zijde en de Horseshoe Falls die van Canada is. Ze zijn prachtig. Vanuit de Skylontower heb je een nog beter zicht op beide watervallen. We gaan nog wat eten in een restaurant nabij de watervallen. Het is inmiddels 21:30 uur geworden en behoorlijk fris. We verdwalen maar Theo vindt de weg terug. Helaas geen WiFi.

6:15 wakker geworden. We horen net op de TV dat er bij Springfield, Massachusetts een tornado is geweest. Behoorlijk veel schade en zelfs doden. We zijn daar de vorige ochtend vlakbij geweest. Toch een beetje geluk gehad.
Op naar de Maid of the Mist om de watervallen van dichtbij te bekijken. We varen met de boot een stukje in de waterval. SPECTACULAIR. Het plenst naar beneden.
In de middag vertrekken we richting New York. Na een aantal uren komen we in ons gereserveerde hotel in Bath aan. Mooie kamer, alleen jammer dat de deur niet meer open kan. We zitten gevangen op de kamer. Theo belt de receptie en er komt iemand aan. Na 10 minuten zitten we nog opgesloten en ik bel eens naar de receptie. Na 5 minuten belt Theo wederom naar de receptie met de mededeling dat hij een stoel door het raam gaat gooien als niet snel de deur opgemaakt wordt. Het meisje van de receptie is snel boven en opent de deur. Ze s boos omdat Theo zo te keer ging tegen haar. We lopen de kamer uit en ik check even in de kamer of we alles hebben. Theo loopt me achterna en ja hoor de deur valt wederom in het slot. Hulp van andere hotelgasten lukt niet. Opnieuw moet het meisje van de receptie komen om de deur te openen. Beneden vraagt Theo haar of ze boos is. Ja, zegt ze en legt uit dat 'her first priority is the desk and she can't leave'. Theo zegt dat de eerste prioriteit bij de klant moet. Wat als er brand uitbreekt. Ze had geen antwoord, vast geen hotelschool gehad. Theo was laaiend en wenste niet in een hotel te slapen waar de sloten niet te vertrouwen zijn. Hij eiste zijn geld terug en de manager te spreken. Het meisje stond allen op de receptie en blijkbaar ook in het hotel. Uiteindelijk geld teruggekregen en een huilend receptiemeisje achterlatend op weg naar een ander hotel. Een stukje verderop in Binghamton een kamer gevonden in de Red Roof Inn. Goede kamer met een perfect werkende WiFi.
Morgen op weg naar New York. Marianne en Mario komen ook deze kant op en zullen ronde de klok van vier landen. We zien elkaar in het hotel hartje Manhattan.
Groetjes,
Theo&Marquerita